با وجود مزایای قابل توجه این جراحی، برخی بیماران ممکن است پس از عمل با عوارض اسلیو معده مانند تپش قلب مواجه شوند. ما در این مقاله، به بررسی علل تپش قلب بعد از عمل اسلیو، علائم و راه های مدیریت آن خواهیم پرداخت.
تپش قلب به معنای احساس ضربان سریع یا نامنظم قلب است که ممکن است به دلیل عواملی مختلف ایجاد شود. پس از عمل اسلیو معده، تغییرات فیزیکی و متابولیکی در بدن ممکن است منجر به تپش قلب شود. عواملی که می توانند بر تپش قلب بعد از عمل تأثیر بگذارند عبارتند از:
جراحی اسلیو معده باعث تغییرات عمده ای در سیستم سوخت و ساز بدن می شود. این تغییرات شامل کاهش حجم معده، تغییرات در جذب مواد مغذی و تغییرات در سطح هورمون ها است. این تغییرات می توانند بر عملکرد قلب تأثیر بگذارند و منجر به تپش قلب شوند.
پس از عمل اسلیو معده، ممکن است جذب برخی از ویتامین ها و مواد معدنی کاهش یابد. مشکلاتی مانند کمبود آهن، ویتامین B12 و کلسیم می توانند بعد از عمل اسلیو به تپش قلب منجر شوند. این مشکلات به دلیل تغییرات در نحوه هضم و جذب غذا ایجاد می شوند.
تغییرات در حجم و نوع غذای مصرفی بعد از عمل می تواند بر میزان فشار خون تأثیر بگذارد. بالا رفتن یا پایین آمدن فشار خون از دیگر عوامل تپش قلب بعد از عمل اسلیو است. تغییرات در داروهای مصرفی برای کنترل فشار خون نیز می تواند نقشی در بروز این مشکل داشته باشد.
استرس و اضطراب
استرس و اضطراب ناشی از تغییرات در شرایط زندگی پس از جراحی ممکن است تأثیرات قابل توجهی بر ضربان قلب داشته باشند. این احساسات ممکن است با تغییرات جسمی و روانی بعد از جراحی ترکیب شوند و منجر به تپش قلب شوند.
منبع: bariatricsurgery.ir
یکی از موثرترین روش های درمانی، جراحی لاغری است که علاوه بر کمک به کاهش وزن، تاثیر مثبتی بر بهبود وضعیت کبد نیز دارد.
این مقاله به بررسی دقیق درمان کبد چرب با عمل لاغری می پردازد و نشان می دهد چگونه این روش می تواند به بهبود سلامت کبد و جلوگیری از پیشرفت بیماری های کبدی کمک کند.
جراحی لاغری یکی از موثرترین روش ها برای کاهش وزن در بیماران چاق است. کاهش وزن پس از جراحی لاغری معمولاً بهبود قابل توجهی در وضعیت سلامت عمومی بیمار ایجاد می کند، از جمله بهبود یا کنترل دیابت نوع ۲، کاهش فشار خون، و بهبود وضعیت کبد.
یکی از مهم ترین اثرات جراحی لاغری، کاهش چربی کبدی است. با کاهش وزن و کاهش میزان چربی در بدن، چربی تجمع یافته در کبد نیز پایین می آید. این کاهش چربی باعث بهبود عملکرد کبد و کاهش التهاب می شود.
چاقی و مقاومت به انسولین دو عامل مهم در بروز کبد چرب غیر الکلی هستند. عمل لاغری با کاهش وزن و بهبود حساسیت به انسولین، به درمان کبد چرب و بهبود وضعیت متابولیک بیمار کمک می کند. کاهش مقاومت به انسولین می تواند از پیشرفت این نوع کبد چرب به سمت استئاتوهپاتیت و سیروز جلوگیری کند.
التهاب سیستمیک یکی از عوامل کلیدی در پیشرفت بیماری های کبدی است. جراحی لاغری با کاهش وزن و کاهش چربی احشایی می تواند منجر به بهبود التهاب سیستمیک و در نتیجه بهبود وضعیت کبد کمک کند. کاهش التهاب نه تنها وضعیت کبد را درمان می کند بلکه باعث کم شدن خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی و سایر مشکلات متابولیک نیز منجر می شود.
تعدادی از مطالعات بالینی نشان داده اند که جراحی لاغری می تواند بهبود قابل توجهی در وضعیت کبد چرب غیرالکلی ایجاد کند. در یکی از مطالعات بزرگ، بیماران چاقی که تحت جراحی بای پس معده قرار گرفتند، بهبودی قابل ملاحظه ای در میزان چربی کبدی و کاهش علائم استئاتوهپاتیت نشان دادند. همچنین بررسی ها نشان داده است که بیش از 80 درصد بیماران پس از عمل لاغری با بهبود و درمان کبد چرب رو به رو بوده اند.
علاوه بر این در برخی مطالعات، کاهش سطح آنزیم های کبدی مانند ALT و AST پس از جراحی لاغری گزارش شده است که نشان دهنده بهبود عملکرد کبد است. این شواهد علمی نشان می دهند که جراحی لاغری نه تنها به کاهش وزن کمک می کند بلکه می تواند به عنوان یک روش درمانی موثر برای کنترل و بهبود کبد چرب مورد استفاده قرار گیرد.
منبع: bariatricsurgery.ir
عمل های لاغری به دلیل پیچیدگی های جراحی و تغییرات عمیق در بدن، نیازمند مدیریت مؤثر درد پس از عمل هستند. انتخاب مناسب ترین مسکن و استفاده از روش های غیر دارویی می تواند به تسکین درد و تسریع بهبودی کمک کند. تا انتهای مقاله با ما باشید تا بهترین مسکن بعد از عمل لاغری، معایب این داروها و همچنین روش های غیر دارویی برای تسکین درد را معرفی کنیم.
برخی از مسکن های خوب بعد از عمل لاغری عبارتند از:
استامینوفن یکی از داروهای غیر ضد التهابی است که برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط استفاده می شود. این دارو عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای دیگر دارد. استامینوفن با کاهش تولید پروستاگلاندین ها که مواد شیمیایی مرتبط با درد و التهاب هستند، به کاهش درد و تب کمک می کند.
با این حال مصرف بیش از حد استامینوفن می تواند منجر به آسیب کبدی شود، بنابراین باید دوز تجویزی پزشک به دقت رعایت شود.
NSAIDs شامل ایبوپروفن و ناپروکسن هستند و برای کاهش درد و التهاب تجویز می شوند. این داروها با مهار آنزیم های سیکلواکسیژناز (COX) که در تولید پروستاگلاندین ها نقش دارند، به کاهش التهاب و درد کمک می کنند. NSAIDs معمولاً در تسکین دردهای خفیف تا متوسط مؤثر هستند و علاوه بر این، در کاهش التهاب و ورم نیز اثر گذار هستند.
با این حال مصرف طولانی مدت NSAIDs می تواند مشکلات گوارشی مانند زخم معده و خونریزی را به همراه داشته باشد و مصرف این داروها باید تحت نظر پزشک انجام شود.
کدئین یکی از مسکن های اپیوییدی است که برای دردهای متوسط تا شدید استفاده می شود. این دارو معمولاً به صورت ترکیبی با استامینوفن برای افزایش اثرات مسکن تجویز می شود. کدئین با تاثیر بر گیرنده های اوپیوئید در مغز و نخاع به تسکین درد کمک می کند.
مصرف کدئین می تواند منجر به وابستگی و عوارض جانبی گوارشی مانند یبوست شود و همچنین ممکن است باعث خواب آلودگی و مشکلات تنفسی گردد.
مورفین یکی از قوی ترین مسکن های اپیوییدی است که برای دردهای شدید تجویز می شود. این دارو با تاثیر بر گیرنده های اوپیوئید در سیستم عصبی مرکزی به طور مؤثر درد شدید را کاهش می دهد. مورفین بهترین مسکن بعد از عمل لاغری است که برای کنترل دردهای شدید بسیار مؤثر است.
مصرف مورفین نیازمند مراقبت های ویژه است زیرا ممکن است منجر به وابستگی و عوارض جانبی مانند یبوست، تهوع، خواب آلودگی و مشکلات تنفسی شود.
منبع: bariatricsurgery.ir
امروزه درمان های مختلفی برای چاقی وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. یکی از جدیدترین روش های درمانی که اخیراً مورد توجه قرار گرفته است، بستن رگ اشتها (Bariatric Embolization) است. این روش به دلیل کاهش چشمگیر وزن به یکی از جراحی های محبوب تبدیل شده است.
بستن شریان های اصلی معده روشی نوین در درمان چاقی است که هدف آن کاهش جریان خون به معده است تا حس گرسنگی کاهش یابد و فرد کمتر غذا بخورد. این روش به صورت غیرتهاجمی انجام می شود و به دلیل کم ریسک بودن و عوارض های احتمالی کم، توجه بسیاری از متخصصان را به خود جلب کرده است.
معده یکی از پرخون ترین اندام های بدن است و دارای 4 شریان اصلی است. شریان های ریز فرعی از این 4 شریان به داخل معده منشعب می شود. اصلی ترین این شریان ها همان رگ اشتها است. از آن جایی که بیشترین خون رسانی از طریق این رگ انجام می شوند، ممکن است با بستن رگ اشتها معده به اندازه کافی تغذیه نشده و هورمون های گرسنگی ترشح نکند.
در این روش، با استفاده از تکنیک های پیشرفته تصویربرداری، شریان های اصلی معده که مسئول خون رسانی به قسمت های خاصی از معده هستند، مسدود می شوند. با کم شدن خون رسانی به این بخش ها، سطح هورمون گرلین نیز به تبع کاهش می یابد.
گرلین هورمونی است که مسئول ایجاد احساس گرسنگی در مغز است. با کاهش سطح این هورمون، فرد دیگر مانند گذشته احساس گرسنگی نمی کند و به مرور زمان منجر به کاهش وزن می شود.
مراحل این عمل عبارتند از:
قبل از انجام عمل، بیمار تحت آزمایشات کامل و بررسی های پزشکی قرار می گیرد تا از سلامت عمومی و امکان انجام این روش اطمینان حاصل شود.
عمل بستن شریان های معده به صورت سرپایی و تحت بی حسی موضعی انجام می شود. پزشک با استفاده از یک کاتتر کوچک و از طریق شریان فمورال (در کشاله ران)، مواد مخصوصی را به شریان های اصلی معده تزریق می کند تا جریان خون به معده کاهش یابد.
بیماران معمولاً نیاز به بستری کوتاه مدت دارند و می توانند در عرض چند روز به فعالیت های روزمره خود بازگردند. توصیه می شود که بیماران در این دوران از فعالیت های سنگین خودداری کنند.
منبع: bariatricsurgery.ir
اسلیو معده یا گاسترکتومی اسلیو یکی از روش های جراحی باریاتریک است که به منظور کاهش وزن در افراد مبتلا به چاقی مفرط انجام می شود. پس از انجام اسلیو معده، دوره ای از ریکاوری و مراقبت های ویژه مورد نیاز است تا بیمار بتواند به بهترین شکل ممکن بهبود یافته و نتایج قابل قبولی را از جراحی خود بدست بیاورد.
پس از انجام اسلیو معده، بیمار معمولاً چند روز در بیمارستان تحت مراقبت های ویژه قرار می گیرد. در این دوره، تیم پزشکی علائم حیاتی بیمار را تحت نظر قرار می دهد و مطمئن می شود که هیچ عارضه ای پس از جراحی بروز نمی کند.
برخی از نکات مهم در این دوره شامل موارد زیر است
· کنترل درد: پزشکان از مسکن های مختلفی برای کنترل درد استفاده می کنند.
· مراقبت از زخم ها: پرستاران زخم های جراحی را بررسی و تعویض بانداژ می کنند.
· هیدراتاسیون: بیمار از طریق سرم های وریدی هیدراته می شود تا از کم آب شدن بدن جلوگیری شود.
· مراقبت های تنفسی: تمرینات تنفسی به منظور جلوگیری از عفونت های ریوی انجام می شود.
پس از اولین هفته از ریکاوری بعد از اسلیو معده، بیمار به تدریج می تواند به مصرف غذاهای نیمه جامد و پوره شده بپردازد. این مرحله معمولاً بین هفته دوم تا چهارم پس از جراحی ادامه دارد. برخی از غذاهای مجاز در این دوره شامل سوپ های نرم، پوره سیب زمینی، ماست کم چرب، و تخم مرغ نرم است.
از هفته چهارم به بعد، بیمار به تدریج می تواند غذاهای نرم و کم چرب را به رژیم غذایی خود اضافه کند. این مرحله از ریکاوری بعد از اسلیو معده، شامل مصرف غذاهایی مانند میوه های نرم، سبزیجات پخته، و گوشت های نرم می باشد.
منبع: bariatricsurgery.ir